Rammstein met koffie

Op diverse schrijffora komt met regelmaat de vraag terug: Hoe ziet jouw schrijfmoment er uit? Elke schrijver heeft wel een aantal maniertjes die hem of haar helpen bij het creëren van een verhaal.  De één sluit zich op in een stille kamer en wil de komende uren niet gestoord worden, de ander typt er rustig op los in de woonkamer met spelende, terwijl popmuziek zachtjes op de achtergrond klinkt.  Sommigen zweren bij vroeg opstaan - vier uur in de ochtend is niet ongebruikelijk - want alleen in de duisternis komt hun pen in beweging. Anderen gebruiken het vrije uurtje 's middags, wanneer de kinderen nog op school zitten, het huishouden gedaan is en de boodschappen weer in de la liggen.

Mijn schrijfmoment begint met koffie. Per dag pruttelt er gerust een liter koffie door het apparaat en voltrek ik met regelmaat de tocht van mijn kantoor, de trap af, door de woonkamer naar de keuken en weer terug. Zonder koffie kan ik domweg niet schrijven. Ik staar wezenloos naar mijn toetsenbord, ik tuur suf door het raam zonder oog te hebben voor mijn ruziënde achterburen of ik schrik op wanneer de kat besluit genoeg te hebben van mijn kroelende vingers achter zijn oren, en waarschuwend in mijn pink bijt. Pas wanneer de eerste slokken koffie - zwart, met drie schepjes suiker en bij voorkeur in een grote mok - via mijn slokdarm naar beneden glijden, gaat de schrijfknop in mijn hersenen aan. Espresso werkt helaas niet, daar ga ik te veel van stuiteren. Cappuccino en wiener melange zijn echter prima vervangers voor wanneer de koffiefilters op zijn.

Naast koffie kan ik ook niet zonder muziek. Wanneer het stil is in mijn kantoor, word ik te veel afgeleid door elk geluidje dat mijn kamer binnendringt. De ruziënde achterburen worden een interessant studie onderwerp, het rammelende speelmuisje van de kat een gehaat ding en de hoge, nasale stem van de buurvrouw werkt bij mij als een rode lap op een stier. Gelukkig biedt muziek mij een helpende hand. Al snel dreunt 'Ich Will' van Rammstein door de boxen en verandert mijn kantoor tot een voor mij ideaal schrijfparadijs. Weg zijn de nasale stem, de speelmuis en de ruzies. Daarvoor in de plaats komen de woorden, zinnen, punten en komma's. En niet lang daarna zit ik in mijn eigen schrijfwereldje en ontstaan de verhalen en blogs.

Maar nu eerst een bakkie koffie.

Esther

Van Lubbestok tot Sterrenkind

Het is al weer de vierde dag. Het schrijven vlot vandaag gestaag en het aantal woorden staat ondertussen op 6.574. Gisteren besteedde ik de meeste tijd aan research naar kruiden. Ik was vooral geïnteresseerd in  kruiden die groeien in een gematigd klimaat, in de bossen, weilanden en op rotsachtige plekken. De mooiste benamingen kwam ik tegen: vrouwenkruid, tarmeriek, goudsbloem of lubbestok. Elk van die namen bracht verwondering en fascinatie. Bij lubbestok dacht ik niet meteen aan een plant dat aan de onderkant lijkt op een rabarberplant, maar waarvan de bladeren veel overeenkomsten vertonen met peterselie. Eerder een struikachtig gewas, waarvan de takken misschien op wilgentakken leken, en die zeer geschikt waren om te dienen als een stok om mee te slaan. Goudsbloem klonk als een magische plant, alleen bestemd voor de adel en dus zeldzaam en zeer kostbaar. En vrouwenkruid, tja... dat was iets tegen menstruatie. Of het was een kreng van een woekeraar, waar je met geen mogelijkheid vanaf kwam als het eenmaal in je tuin groeide. 

Ik vind het heerlijk om zo mijn gedachten te laten buitelen over een woord. Het geeft me de ruimte om inspiratie op te doen. Even de teugels laten vieren in mijn hoofd en kijken waar het schip strandt. Even creatief zijn en niet meteen aan het voor de hand liggende denken. Veelal bereik ik er niets  maar soms levert het bruikbare ideeën op. 

Zo had ik vandaag nog een inspiratiemomentje. Tijdens een pauze zag ik het volgende filmpje:

                                                                                                                            (bron: YouTube)

Meteen sprongen de ideeën alle kanten op. Een jongen met katachtige ogen die groen oplichten wanneer je er op schijnt. Die kan zien in het donker, maar bij te veel zonlicht hoofdpijn krijgt, alles wazig ziet en duizelig wordt. De jongen had vanwege zijn gave al twee bijnamen gekregen: Catboy en Starchild. Nu zijn er al vele verhalen en personages die over katachtige wezens gaan, bijvoorbeeld Catwoman. Niet erg origineel. Maar de benaming 'Sterrenkind' in combinatie met de speciale ogen van deze jongen, riepen tal van nieuwe verhaalmogelijkheden op. Hij alleen al zou de hoofdpersonage kunnen zijn in een verhaal. Bijvoorbeeld een eeuwenoude mythe over een godenzoon dat eigenlijk een profetie is, en die werkelijkheid wordt in een sciencefiction setting. Maar het zou ook prima een bijrol kunnen zijn. Een tijdelijk karakter die de hoofdpersoon een nieuw inzicht brengt. Of haar behoedt voor een bepaald gevaar, waarbij zijn gave doorslaggevend is.

Of ik dit idee verwerk in het verhaal van Kyndra, weet ik nog niet. Dat laat ik nog even sudderen. Maar het filmpje gaat zowiezo in mijn researcharchief en mogelijk gebruik ik het in de toekomst voor een ander verhaal. Net als de lubbestok.

Wordt vervolgd!

Esther

De eerste woorden

Het verhaal zit al een tijd in mijn hoofd. Nu moet het op papier. Sommige schrijvers duiken achter hun laptop , beginnen met schrijven en zien wel waar het schip strandt. Soms sta ik mezelf die methode ook toe.  Maar niet voor dit verhaal. Wil ik dit goed op papier krijgen, dan moet ik wel enige structuur bieden aan de gedachten die ronddartelen in mijn hoofd.

Om alles zo overzichtelijk mogelijk te houden, werk ik met een schrijfprogramma, yWriter. Hierin kan ik alles kwijt, van de omschrijvingen van personages, omgevingen en voorwerpen, tot en met een overzicht van alle hoofdstukken en scènes, een woordenteller, een spellingscontrole en een grafiek die laat zien hoe de verhouding is tussen spanning, rust, fantasy en relevantie.

Nadat ik alles had ingevuld, kon ik vanmiddag eindelijk beginnen met schrijven. En meteen kwam daar al de eerste obstakel: hoe open ik mijn verhaal? Omdat het een verhaal is dat zich afspeelt in een fantasy omgeving, kan ik niet van de lezer verwachten dat die de setting meteen juist voor zich ziet. Maar eerst de lezer overspoelen met informatie, kan weer omslaan in een saaie geschiedenisles.

Uiteindelijk koos ik er voor om twee inleidingen te schrijven. De één gaf de geschiedenis weer over De Oude Gewesten. Bij de ander dook de lezer meteen in de wereld van Kyndra en werd hij meegevoerd bij haar doen en laten. Ik begon met de geschiedenis. Halverwege het uitzetten van het ontstaan van mijn fictieve wereld, zat ik al op ruim 3,5 duizend woorden. Ik herlas het stuk en het was wat ik al vreesde: een grote, saaie brok fantasygeschiedenis. Het stuk bevatte domweg teveel informatie en ik zou het de lezer niet kwalijk nemen wanneer hij op dat punt het boek weglegde. Ik sloeg het document op en begon met een lege pagina. Kyndra mocht aan het woord.

De eerste letters verschenen op mijn beeldscherm en al snel zat ik in een schrijversflow. Heerlijk. Met een zacht muziekje op de achtergrond, schreef ik de resterende twee uur non-stop. Soms moest ik even een kleine pauze nemen om iets op te zoeken. Kyndra is een kruidenmengster, maar ik niet. Maar gelukkig geeft het internet uitkomst over waar welk kruid groeit, hoe de plant, bloem of struik eruit ziet, waar het naar smaakt, hoe je het moet bereiden en wat de (bij-) werkingen zijn.

Mijn eerste dag schrijven zit er op en de woordenteller staat op 3121 woorden. Een prima begin voor de eerste dag. Morgen ga ik verder met mijn onderzoek naar de verschillende kruiden en met het vervolg schrijven van het eerste hoofdstuk.

Wordt vervolgd!

Esther

Het verhaal

Een boek schrijven en uitgeven. Voor veel mensen is dat een levensdroom.  Dit geldt ook voor mij. Een droom dat ik als kind al had, maar dat tot op de dag van vandaag nog geen werkelijkheid is geworden.

Sinds een half jaar dwaalt er een verhaal in mijn hoofd rond. Het wil me maar niet met rust laten. Een verhaal over oorlog en vrede, liefde en haat, geloof en wanhoop, goed en kwaad, leven en dood, macht en onmacht, rijkdom en armoede, vriendschap en wraak. Kortom, alle elementen dat een goed boek in zich heeft. Nu heb ik vaker van dit soort periodes. Tijden waarin een verhaal zich zo opdringt dat ik het wel moet schrijven. Maar niet eerder bleef een verhaal me zo achtervolgen als deze. Het broeit, bubbelt, sist, snauwt, streelt, kust, schreeuwt en fluistert elk moment van de dag naar me. De pen wegleggen of het toetsenbord aan de kant schuiven is nog nooit zo moeilijk geweest.

Het gaat over het verhaal van Kyndra, een kruidenmengster met een groots lot. Het gaat over het verhaal van Brent, een simpele jongen die uitstijgt boven elke verwachting. Ook gaat het verhaal over Turoqh, beschermer van het goede en strijder tegen het kwaad. En het verhaal van Rodir, die met zijn luit menig vrouwenhart weet te openen. Als laatste gaat het verhaal over De Oude Gewesten, een verbond tussen vijf provincies dat op het punt staat om te vallen.

Vanwege de afgelopen maanden heb ik nu besloten om het verhaal op papier te zetten en uit te geven. Sommige schrijvers beschikken over de gave om hun verhaal in slechts luttele weken af te hebben. Maar ik denk dat dit boek meer tijd nodig heeft. Tijd om te ontwikkelen en te rijpen zodat op het juiste moment alle aspecten in bloei komen te staan. Toch wil ik niet stuurloos aan de slag. Daarom heb ik voor mezelf een deadline gesteld. Uiterlijk 31 december 2012 wil ik het verhaal klaar hebben en bij voorkeur ligt het dan ook al bij diverse uitgeverijen.

Het wordt een enorme klus om het verhaal in juiste banen te leiden. Er komen momenten waarin ik loop vast bij het schrijven van een bepaalde scène. Ik ben de hoofdpersonages helemaal zat. De gevreesde writer's block  komt om de hoek kijken. Of de angst van elke beginnende schrijver: een afwijzing van een uitgever ligt op de deurmat. Maar dat alles hoort nu eenmaal bij de geboorte van een boek.

Daarom start ik dit blog. Zo kan ik alle hoogte- en dieptepunten bij het schrijven van een boek kwijt. En jullie krijgen een kijkje in de voortgang van het boek, en een inzicht in de eerste stappen die een amateurschrijfster zet op weg naar het uitgeven van een boek.

Wordt vervolgd!

Esther