Noem me (geen) schrijver

Vandaag werd ik door schrijfster Hella Kuipers aangespoord om mezelf 'schrijver' te noemen en geen 'amateurschrijver'. Want, zo vermeldt zij in haar blog van afgelopen zondag: "Wie zonder schrijven niet kan leven, is een schrijver."

Schrijven is inderdaad mijn grootste passie. Een leven zonder woorden, boeken, pen en papier kan ik me niet voorstellen. Ik vind het heerlijk om een nieuwe wereld te creëren vol avonturen. Het geeft een spannend gevoel wanneer ik aan een verhaal werk en een intens geluk wanneer ik het verhaal heb afgerond. Wanneer mijn verhalen anderen verwonderen, verbazen, hen raken en doen verlangen naar meer, dan weet ik dat ik het goed gedaan heb. En toch...

Hoewel ik me gevleid voel en het fantastisch zou vinden om in het vakje bij beroep 'Schrijfster' in te vullen, vind ik niet dat ik mezelf nu al zo mag noemen. Ik zie schrijven als vakmanschap. Een paar spijkers slaan in een plank maakt mij nog geen timmerman. Mezelf slager noemen omdat ik een stukje vlees kan snijden, vind ik erg gemakzuchtig.

Net als elk ander ambacht, kost ook schrijven de nodige dosis bloed, zweet en tranen voordat je het vakmanschap bereikt. Soms timmer ik er rustig op los. Hier een plankje, daar een schroefje en op een andere plek komen wat extra spijkers. Ik pas en meet en klus dat het een lieve lust is. Ik timmer een geraamte in elkaar dat alles bij elkaar houdt. Zorg voor een stevig onderstel, zodat het niet meteen bij het eerste zuchtje wind in elkaar stort. En ik creëer lades, glazen deurtjes en sleutelgaten waar de lezer al vast een blik in en door kan werpen om te zien wat er komt.

Op andere momenten maakt het schrijven me tot een slager, met een bloederig schort om mijn middel en een groot hakmes in de hand. Ik hak mijn geschreven teksten aan stukken, ontdoe de overgebleven lappen schrijfsels van hun overbodige zinnen, fileer het restant en snijd het vervolgens al zwoegend op maat. Daarna keur ik het resultaat opnieuw en waar nodig gaat er nog een keer het mes in.

Zo lijkt er geen verschil te zijn tussen mij en schrijvers. We schrijven allebei, zwoegen, schrappen, creëren, snijden en schaven bij. En beiden kunnen we niet zonder schrijven in ons leven. Maar in één ding verschillen we wel. Zij hebben al een 'kast' afgeleverd en een keurmerk gekregen. Ik nog niet. En dat is voor mij de maatstaf tussen amateurschrijver en schrijver.

Dus, totdat ook ik een boek heb uitgegeven, blijf ik mezelf amateurschrijver noemen. Al mag je me best vleien en 'schrijver' tegen me zeggen.